Co-authored letter to the APA to take a lead role in the recognition of teaching in the classroom, based on the participation in an interdisciplinary Conference on the Role of Advocacy in the Classroom back in 1995. At the time of this writing, the late Myles Brand was the President of Indiana University and a member of the IU Department of Philosophy.

Factive mental states, such as knowing or being aware, can only link an agent to the truth; by contrast, nonfactive states, such as believing or thinking, can link an agent to either truths or falsehoods. Researchers of mental state attribution often draw a sharp line between the capacity to attribute accurate states of mind and the capacity to attribute inaccurate or “reality-incongruent” states of mind, such as false belief. This article argues that the contrast that really matters for mental state (...) attribution does not divide accurate from inaccurate states, but factive from nonfactive ones. (shrink)

“Doğal din” terimi, bazen doğanın kendisinin ilahi olduğu bir panteistik doktrine atıfta bulunur. “Doğal teoloji” terimi ise aksine, başlangıçta gözlemlenen doğal gerçekler temelinde (ve bazen) Tanrı’nın varlığını savunmaya yönelik projeye atıfta bulunur. Bununla birlikte çağdaş felsefede, hem “doğal din” hem de “doğal teoloji” genel olarak, dinî veya teolojik konuları araştırmak için insana, “doğal” olan bilişsel yetilerini – akıl, algı, içgözlem- kullanma projesini ifade eder. Doğal din veya teoloji, mevcut anlayış üzerine, doğayla ilgili ampirik araştırmalarla sınırlı olmamakla birlikte ayrıca panteistik bir (...) sonuçla da bağlantılı değildir. Bununla birlikte o, özel doğal olmayan yetilere (ESP, telepati, mistik deneyim) veya doğaüstü bilgi kaynaklarına (kutsal metinler, vahiy teolojisi, inanç otoriteleri, doğrudan doğaüstü iletişim) hitap etmekten kaçınır. Genel olarak, doğal din veya teoloji (bundan böyle “doğal teoloji” olarak anılacaktır), diğer felsefi ve bilimsel girişimlerle aynı rasyonel inceleme standartlarına uymayı amaçlamaktadır ve aynı değerlendirme ve eleştiri yöntemlerine tabidir. (shrink)

Mitos ve Logos kavramları Antik Yunan uygarlığında söz kavramına karşılık gelen sözcükleri karşılamak için kullanılmıştır. Felsefe tarihinin başlangıcı için yapılan tanımlamalarda ise mitos kavramının yerine logos kavramının tercih edilmesi iki kavram arasında bir farklılığı ortaya koymak için yapılmaktadır. Bu ayrımın nedeni ise mitos’un daha çok dinsel içerikle anılması logos’un ise içerisinde bir tür akılsallık barındırması şeklindeki yorumlarda kendini göstermektedir. Ancak söz konusu ayrımın ilk doğa filozofu/ilk felsefeci olarak nitelendirilen Thales için geçerli olup olmadığı geçmişte olduğu gibi günümüzde de halen tartışılmaktadır. (...) Felsefe tarihi yazımlarında ilk sıraya konan Thales’in anılan kavramları gerçekten farklı şekilde yorumlayıp yorumlamadığı bizce de tartışmaya açık bir husustur. Bu açıdan bakıldığında Thales, söz konusu kavramları iki farklı problemler alanı olarak mı görmüştür? Onun düşüncelerinde kendinden önceki mitolojik mirasın izleri bulunabilir mi? O, katışıksız bir rasyonel midir, yoksa henüz felsefenin yeni filizlendiği bir toplumda bir ara basamağı mı temsil etmektedir? Bu makalenin içerisinde tartışacağımız bu sorular, felsefe tarihinin başlangıcına ilişkin kavramsal arka planın ne olduğu hakkında bize katkı sağlayacaktır. (shrink)

Modal ontolojik argüman, Tanrı’nın varlığını sadece bilfiil gerçek olan bu dünyada değil, bütün mümkün dünyalarda göstermeye yönelik bir argümandır. Anselm’in (1033-1109) Proslogion adlı eserinin 3. bölümünde “kendisinden daha büyüğü düşünülemeyen” şeklinde tanımlanan; Tanrı’nın var olmamasının da düşünülemeyeceğini, bu yüzden de varolmamasının imkansızlığı üzerinde kurulu yeni bir argüman bulunduğunu öne süren bazı araştırmacılar, bu argümanı mümkün dünyalar semantiği yardımıyla formüle edip, “modal ontolojik argüman” şeklinde adlandırmışlardır. Çok farklı şekillerde formüle edilmiş bu argüman kabaca Tanrı’nın mümkünse zorunlu olması, dolayısıyla bilfiil gerçek olan (...) bu dünyada da var olması gerektiğini savunur. (shrink)

Çağdaş epistemoloji içerisinde, dışsalcı, güvenilirci ve erdeme dayalı epistemolojik tartışmaların bir benzerini, dini epistemoloji içerisinde etkili bir şekilde yer edinen ve reformcu epistemoloji olarak bilinen yaklaşım üzerinden görebilmek mümkündür. Alvin Plantinga, Nicholas Wolterstorff ve William Alston gibi filozofların öne çıktığı bu yaklaşımın ana iddiası, kanıta ya da argümana dayanmaksızın, Tanrı’nın varlığına inanmanın bütünüyle doğru, rasyonel, makul ve güvenilir olacağı şeklindeki bir tezdir. Kanıtın, gerekçelendirme için zorunlu bir koşul olmadığı fikri, algısal deneyimlerin gerekçelendirilmesine benzer şekilde, dini deneyimlerin de öyle olduğu ve (...) dolayısıyla, aynı epistemik statüye sahip olması gerektiğini öne süren, eşitlik tezine dayanır. İlk ortaya çıktığı günden bugüne, üzerinde çokça konuşulan ve tartışılan bir yaklaşım olan reformcu epistemoloji, özellikle son beş yıl içerisinde, oldukça farklı bir hale gelmiştir. Zira bu yaklaşımı, kanıtsalcılıkla uyumlu, erdem epistemolojisiyle bağlantılı ve diğer teistik dinler üzerinden değerlendiren yeni çalışmalar ortaya çıkmıştır. Bu nedenle, bu makalede, reformcu epistemoloji ana hatlarıyla ele alınmıştır. Beraberinde, ona yöneltilen itirazlara değinilmiş ve sonrasında, bahsi geçen yenilik iddiaları soruşturulmaya çalışılmıştır. Son olarak, teistik inancın rasyonalitesiyle ilgili, farklı bir bakış açısı sunulmuştur. (shrink)

Güvenilirci (reliabilist) bilgi teorisi, çağdaş epistemik gerekçelendirme kuramları içerisinde, dışsalcı (externalist) kuramın bir türü olarak kendisine yer bulmaktadır. Kısaca, bir inancı gerekçelendiren şeyin o inancın oluşturulduğu sürecin güvenilirliği olduğunu öne süren bu yaklaşım, bu bilişsel süreçleri özne dışı unsurlara bağladığı içinde dışsalcı bir pozisyonda yer almaktadır. Bu bilgi teorisinin tam karşı konumunda yer alan içselci (internalist) bilgi teorisi ise, özne merkezli bir yaklaşımla, doğru inancı gerekçelendirecek yöntemin, kişinin kendi zihinsel yapısından yola çıkarak, belli kognitif süreçler sonucunda ulaşılabileceğini öne sürmektedir. Epistemik (...) gerekçelendirme kuramları içerisinde birçok tartışmada kendisine yer bulan bu iki bilgi teorisi, kendi içerisinde de birçok farklı kurama kapı aralamıştır. Burada içselci bilgi teorisinden ortaya çıkan erişim içselciliği, farkındalık içselciliği gibi kuramları ve dışsalcı bilgi teorisinden ortaya çıkan süreç güvenilirciliği, gösterge güvenilirciliği ve erdem güvenilirciliği gibi farklı türden kuramları örnek olarak verebiliriz. Öte yandan çağdaş epistemolojideki bu tartışmalar, dini epistemoloji içerisinde de kendisine yer bulmuştur. Özellikle Alvin Plantinga, kendi dini epistemolojisi içerisinde dışsalcı bir tutum sergilemiş ve son dönem çalışmaları içerisinde de güvenilirci bir anlayışla Tanrı inancının epistemik mahiyetini ortaya koymaya çalışmıştır. Bu makalede öncelikle dışsalclık ve onun bir türü olan güvenilirci bilgi anlayışını ve bu kuramlara getirilen eleştirileri ele almaya çalışacağız, daha sonra A. Plantinga’nın son dönem dini epistemolojisinin de yönünü belirleyen güvence (warrant) kavramını açıklayıp, bu kavramın bütün teist dinlere uygulanabilirliğini sorgulayacağız. (shrink)

Epistemolojik olarak bilgiye başvuran ve bilme faaliyetinde bulunan insanın, Kur’an’da önemli bir yeri vardır. Buradaki bilme faaliyetini, salt teolojik bir buyruk olarak, yani Allah’ı bilmek olarak değil, doğru bilgi ile yanlış bilgi arasında hem teorik hem de ahlaki bir farklılık olarak anlamak ve Kur’an'da insana epistemik özellikler atfedildiğini ve böylece insanın epistemik başarılarından dolayı övüldüğünü söyleyebilmek mümkündür. Bu açıdan bakıldığında herhangi bir önermeye yönelik olarak rasyonel bir tutum benimseyen, yani bilen özne ile bu faaliyette isteyerek ve istemeyerek giren kişinin durumu (...) arasında bir fark olduğu açıktır. Doğrusu bu farkın epistemik önceliği kadar, ahlaki önceliği de dikkate değerdir. Nitekim buradaki ahlaki üstünlük, doğru bilgiyi hedefleme ve ona ulaşma noktasında ortaya çıkan erdemdir. Doğru bilgiye ulaşmanın entelektüel bir erdem olduğu düşünüldüğünde, Kur’an’ın Erdem epistemolojisi üzerinden değerlendirilmesi bu noktada önemlidir. Doğrusu erdemli bir bilişsel faaliyet, Kur'an’da açık bir şekilde ana fikir olarak ortaya konulur ve buna göre cehaletten kaçınmak ve doğru bilgiye ulaşmak için erdemli bir çaba göstermek önem taşır. Kur’an’daki ifadeleri bilgeliğe ulaşmak olarak anlayacak olursak, asıl hedef; bilgi ve anlayışımızın, entelektüel ve ahlaki vicdanımızı veya takvamızı güçlendirmesi için kullanılabileceği söylenilebilir ve bu inanç, erdem epistemolojisine dayalı bir yaklaşım içerisinde şekillendirilebilir. (shrink)

Hristiyan inancı içerisinde merkezi konuma sahip olan mevzulardan birisi de, İsa’nın ölümünden üç gün sonra diriltildiğine yönelik olan inançtır. Hristiyan eskatolojisinin de dayanak noktasını oluşturan bu mevzu, dinler tarihi ya da teoloji gibi disiplinlerin içerisinde tartışıldığı gibi, çeşitli Hristiyan düşünürlerce, din felsefesi disiplini içerisinde de tartışılmıştır. Din felsefesi açısından bakıldığında, konunun merkezi konumda olması, bu mevzunun rasyonel bir zeminde tartışılıp tartışılamayacağını da beraberinde getirmektedir. Bu bağlamda, özellikle din felsefesi içerisinde birçok Hristiyan düşünür tarafından konu ele alınmış ve farklı çevrelerce de (...) mevzuya yönelik karşı itirazlar dile getirilmiştir. Bu noktada yapılan tartışmaların içeriğine baktığımızda, mucize kavramı önem taşımakla birlikte, Hristiyan düşünürlerin argüman haline getirdikleri ve bir delil olarak öne sürdükleri “Boş mezar” ve “Tanıklıklar gibi birçok farklı husususun din felsefesi açısından tartışıldığını söyleyebiliriz. Ayrıca bazı ateist düşünürlerin bu delillere yönelik itirazları olmakla birlikte, bazı Hristiyan tarihçilerinde konuya ilişkin ciddi itirazları bulunmaktadır. Biz de bu makalemizde, İsa’nın ölümünden sonra dirilişinin rasyonel bir şekilde izahının nasıl olabileceği sorusunu merkeze alıp, konuyu Hristiyan düşünürlerin bakış açısından değerlendirmeye çalıştık. Bu noktada İslam gibi farklı dinlerde ve farklı anlatılarda karşımıza çıkan Hz. İsa figürünü konumuzun dışında tuttuğumuzu ayrıca belirtelim. Çünkü bizim yazımızın konusunu oluşturan kişi Hristiyan inancındaki İsa ve bu din içerisinde önem taşıyan kutsal metinler ve bu metinlerde geçen anlatılar oldu. Bu açıdan bakıldığında yazımız içerisinde, konuya ilişkin doğrudan bir teoloji ya da dinler tarihi çerçevesinde değerlendirme yapmaktan çok, din felsefesi içerisinde bize sunulan tartışmalardan yola çıkarak eleştirilerimizi ve tahlillerimizi dile getirmeye çalıştığımızı ifade edebiliriz. (shrink)

Dini epistemoloji, teistik inançların rasyonel zeminde gerekçelendirilme yollarını arayan, çağdaş epistemolojinin bir alt dalıdır. Musa Yanık, bu kitapta günümüzdeki en güçlü yaklaşım olan reform epistemolojisinden güvenilircilik bakış açısıyla yani “daha yüksek bir olasılıkla doğru olması yönünden” İslam inancının rasyonelliğini ortaya koymakta ve uygulamalı dini epistemolojinin sağlam ve cesur bir örneğini sergilemektedir. (Prof. Dr. Hasan Yücel Başdemir) -/- Epistemoloji topyekûn insan zihnini biçimlendirme ve inanç da dahil olmak üzere bilişsel faaliyetleri yönlendirme potansiyeline sahip bir alandır. Zira Allah’ın varlığı, birliği, nübüvvet ve (...) ahiretle ilişkili meseleler “nasıl bilebilirim, neleri bilebilirim, bildiğim şeyin kesinliğinden nasıl emin olabilirim?” gibi epistemik sorulardan bağımsız olamaz. Bu nedenle konu İslam düşüncesinde felsefecilerin olduğu kadar kelâmcıların da ilgisini çekmiştir.Bu bağlamda Musa Yanık tarafından modern teoriler de dikkate alınarak yazılan bu kitabın dini epistemoloji konusunda bir farkındalık oluşturmasını umuyorum. (Doç. Dr. Mehmet Bulgen) -/- Analitik felsefe ülkemizde yeni yeni tanınmaya başlanmış olmasına rağmen özellikle İslam entelektüel tarihindeki kelâm geleneği ile etkileşime geçme potansiyeli oldukça yüksek bir gelenektir. Musa Yanık, bu çalışmasıyla günümüzün en önemli analitik din felsefecilerinden AlvinPlantinga’nın dini epistemolojisini tanıtmakta ve kelâmla irtibatını eleştirel bir zeminde kurmaya çalışmaktadır. Çalışmanın güncel tartışmaları takip etmesi kadar bu tartışmalara farklı geleneklerden bakabilme becerisi felsefenin çok-yönlü bir çerçevede nasıl yapılabileceğine dair güzel bir örnek oluşturuyor. Musa Yanık’ın bu eseri, her şeyin birbiriyle etkileşime geçmeye başladığı global dünyada felsefe yapmanın olanaklarına dair yenilikçi bir yaklaşım ortaya koyuyor. -/- (Doç. Dr. Nazif Muhtaroğlu) -/- Elinizde tuttuğunuz bu kitap, dini epistemoloji ve erdem epistemolojisi kesişiminde yer almakla birlikte, inanç ve imanın epistemik statüsünü incelemek ve bunu yaparken ise İslam inancını merkeze almaktadır. Bu haliyle Türkçe literatür açısından önemli bir boşluğu doldurmaktadır. Okuyucunun bu kitap aracılığıyla karşılaşacağı bazı sorular şunlardır: İnanç ve bilgi nedir? Kanıt olmadan inanmak ahlaken yanlış mıdır? İnançlarımızı rasyonel olarak gerekçelendirmenin yolları nelerdir? İslam inancı reform ve erdem epistemolojisi açısından güvenilir bir temele sahip midir? Fakat belki de en büyük kadim soru şudur: Tanrı’nın varlığını bilmek mümkün müdür? -/- (Taner Beyter-Öncül Analitik Felsefe Dergisi). (shrink)

“1950’li yıllarda dönemin büyük felsefecileri arasında dinsel inancı savunan bir kişi bile yoktu. 1990’lı yıllarda Yale’den UCLA’ya, Oxford’dan Heidelberg’e kadar birçok yerde insanın manevi yanını savunan ve geliştiren yüzlerce kitap yazılacak, sel olup akacaktı. Aradaki 40 yıllık süre zarfındaysa sadece ve sadece Alvin Plantinga vardı.” Kelly James Clark Tanrı’nın veya tanrıların varlığı sorusu felsefenin ezeli sorularından biri olagelmişse de Nietzsche’nin Tanrı’nın ölümünü ilan ettiği günden bu yana onu doğrularcasına yaşanan acılar, savaşlar, kötülükler bu konudaki tartışmaların sesini uzun süre bastırdı. Ama (...) özellikle yüzyılın ikinci yarısından sonra palazlanan analitik felsefede meydana gelen “metafiziğe dönüş”, dine yakınlık duyan, en azından dinle ilgilenen filozofların tekrar Yahudi-Hıristiyan ve İslam geleneklerinde anlaşıldığı şekliyle Tanrı’nın varlığına duyulan inancın gerekçelerini yeniden değerlendirmelerine, konuya yeni bir bakış ve araçlarla bakmalarına vesile oldu. Alvin Plantinga’nın bu kitabı, yayımlandığı tarihten itibaren “analitik din felsefesi” alanının da en önemli ve sarsıcı eserlerinden biri hâline geldi ve Tanrı’nın ölmediğini ilan etti. Anselmus’tan Hume’a, Kant ve pozitivistlerden John Mackie gibi modern ateologlara kadar felsefe geleneğiyle hesaplaşan Plantinga, bu abidevi çalışmasında ontolojik, kozmolojik ve teleolojik tanrı kanıtlamalarının eski ve yeni biçimlerinin çıkmazlarını, meziyetlerini ve sunduğu imkânları değerlendiriyor. Tanrı’nın varlığına duyulan inanç ile diğer insanların varlığına ve zihinlerine duyulan inanç arasındaki şaşırtıcı ve sarsıcı bağlantıyı ortaya koyuyor. (shrink)

Tarihte herhalde çok az soru Tanrı’nın varlığı sorusu kadar sık sorulmuş, çok yanıtlanmış ve verilen birbirinden farklı onca yanıta rağmen kesin bir sonuca ulaştırılamayıp tartışılmaya devam etmiştir. Yine de geçmişe dönüp baktığımızda bu soruya verilen farklı yanıtların farklı uygarlıkların inşa edilmesine, bazılarının yıkılmasına, acımasız çatışmalara ve her şeye rağmen kucaklaşmalara da vesile olduğunu görüyoruz. Tanrı var mı? Varsa onu nasıl bilebiliriz? Tanrı yoksa her şey mubah mı? İnsan aklı ilahi olanı kavrayabilir mi? Tanrı’nın varlığı ahlaklı olmanın şartı mı? Evren akıllı (...) bir tasarımcının imzasını taşıyor mu? Bu kitapta felsefeci William David Beck, bu sorulara tarihte verilen yanıtları ve bu konudaki tartışmaları ele alarak meselenin genel ve tarihsel bir tablosunu bize sunuyor. Platon, Aristoteles, Marcus Aurelius gibi Eski Yunan ve Roma düşünürlerinden Anselmus, Thomas Aquinas, Augustinus ve Yahudi-Hıristiyan geleneğine, Doğu’nun bilgelerine, İbni Rüşd, Fârâbî ve Gazzâlî gibi İslam düşünürlerinden Alvin Plantinga, Graham Oppy, Sam Harris, Richard Dawkins, Max Tegmark gibi Batılı modern ilahiyatçılara, bilim insanlarına ve Yeni Ateizm hareketine kadar uzanan bir çizgide “Tanrı var mı?” sorusuna verilen çeşitli yanıtları ve bu yanıtlara sunulan akılcı gerekçeleri ortaya koyarak soruya felsefece bir yanıt vermenin nasıl bir iş olduğunu da gösteriyor. (shrink)

Alvin Plantinga, analitik felsefe düşüncesi içerisinde yetişmiş ve bu gelenek içinde teistik din felsefesinin oluşumuna katkıda bulunmuş bir filozoftur. Ayrıca teizmin savunusu için yaptığı çalışmalarla, çeşitli üniversitelerden aldığı onur ödülleri ve 2017 yılında kazandığı Templeton Prize ödülüyle, haklı bir üne kavuşmuş bir şahsiyettir. Bu çalışmayı yapmamızdaki en önemli amaç, Plantinga’nın dini epistemoloji üzerine yaptığı çalışmaları analiz edip bu düşüncelerinin ardalanına dair bir tespitte bulunmaktır. Bu çalışmada yararlandığımız öncelikli kaynaklar, Plantinga’nın Nicholas Wolterstorff ile birlikte kaleme aldığı “Faith and Rationality” adlı eser (...) ile birlikte son dönem epistemik fikirlerinin çerçevesini belirleyen üç ciltlik “Warrant and Proper Function”, “Warrant: The Current Debate”, “Warranted: Christian Belief” isimli eserler olmuştur. Plantinga’nın ilk dönem epistemoloji çalışmalarının gayesini bir tür olumsuzlama diyebileceğimiz klasik temelciliğin ve evidentializmin eleştirisi oluştururken, ikinci döneminde bu eleştirilerden yola çıkarak Tanrı inancının haklı bir temelde ve güvenceye sahip olduğunu gösterme amacına yönelmiştir. Plantinga’nın teolojik fikirlerini oluşturan Kalvinci ekol, onun dini epistemolojisinin de özünü oluşturmaktadır. Plantinga’nın dini epistemolojisini iki boyutlu olarak değerlendirdiğimizde, içe dönük olarak Hristiyan inancıyla ilgilense de çalışmalarının dışsal yönünü daha genel olarak teizmin Tanrı’sı ve onun rasyonelliği oluşturmaktadır. Açıkçası Plantinga’nın epistemolojik külliyatı bir tür kavram zenginliğini de beraberinde getirmektedir. Çalışmamız içerisinde ele aldığımız kadarıyla uygun işlevsellik, tasarım planı, güvence (warrant) gibi kavramlar onun Tanrı inancının epistemik mahiyetini ortaya koymak için ne derece kararlı olduğunu göstermektedir. Netice itibariyle Tanrı inancının ve onun bilgisinin rasyonel olabileceğini ifade eden Plantinga, her ne kadar Hristiyan inancının belli bir koluna mensup olsa da diğer mezhepleri dışlamaz. Ayrıca Plantinga, birçok çalışmasında belirttiği üzere projesinin Yahudilik, İslam gibi diğer teistik dinlere yönelik olduğunu da belirtmektedir. (shrink)

Many epistemologists use intuitive responses to particular cases as evidence for their theories. Recently, experimental philosophers have challenged the evidential value of intuitions, suggesting that our responses to particular cases are unstable, inconsistent with the responses of the untrained, and swayed by factors such as ethnicity and gender. This paper presents evidence that neither gender nor ethnicity influence epistemic intuitions, and that the standard responses to Gettier cases and the like are widely shared. It argues that epistemic intuitions are produced (...) by the natural ‘mindreading’ capacity that underpins ordinary attributions of belief and knowledge in everyday social interaction. Although this capacity is fallible, its weaknesses are similar to the weaknesses of natural capacities such as sensory perception. Experimentalists who do not wish to be skeptical about ordinary empirical methods have no good reason to be skeptical about epistemic intuitions. (shrink)

Intuitively, there is a difference between knowledge and mere belief. Contemporary philosophical work on the nature of this difference has focused on scenarios known as “Gettier cases.” Designed as counterexamples to the classical theory that knowledge is justified true belief, these cases feature agents who arrive at true beliefs in ways which seem reasonable or justified, while nevertheless seeming to lack knowledge. Prior empirical investigation of these cases has raised questions about whether lay people generally share philosophers’ intuitions about these (...) cases, or whether lay intuitions vary depending on individual factors (e.g. ethnicity) or factors related to specific types of Gettier cases (e.g. cases that include apparent evidence). We report an experiment on lay attributions of knowledge and justification for a wide range of Gettier Cases and for a related class of controversial cases known as Skeptical Pressure cases, which are also thought by philosophers to elicit intuitive denials of knowledge. Although participants rated true beliefs in Gettier and Skeptical Pressure cases as being justified, they were significantly less likely to attribute knowledge for these cases than for matched true belief cases. This pattern of response was consistent across different variations of Gettier cases and did not vary by ethnicity or gender, although attributions of justification were found to be positively related to measures of empathy. These findings therefore suggest that across demographic groups, laypeople share similar epistemic concepts with philosophers, recognizing a difference between knowledge and justified true belief. (shrink)

This paper investigates the emotional import of literary devices deployed in fiction. Reflecting on the often-favored approach in the analytic tradition that locates fictional characters, events, and narratives as sources of readers’ emotions, I attempt to broaden the scope of analysis by accounting for how literary devices trigger non-cognitive emotions. I argue that giving more expansive consideration to literary devices by which authors present content facilitates a better understanding of how fiction engages emotion. In doing so, I also explore the (...) somatic dimension of reading fiction. (shrink)

Gökhan Murteza, “Ahlak, İktisat ve Bilim: Adam Smith Felsefesine Giriş” isimli eserinde genellikle İktisat disiplininin birçok farklı konusunu felsefi açıdan tartışmaya açmıştır. Murteza’nın bu eseri, devleti ve toplumu ilgilendiren bu araştırma alanının, A. Smith ile birlikte bir bilim dalı olarak görülmeye başlanmasının sonucunda, gerçekten ahlaki olanı içerip içermediği problemi üzerinde durmaktadır.

Do we apply higher epistemic standards to subjects with high stakes? This paper argues that we expect different outward behavior from high-stakes subjects—for example, we expect them to collect more evidence than their low-stakes counterparts—but not because of any change in epistemic standards. Rather, we naturally expect subjects in any condition to think in a roughly adaptive manner, balancing the expected costs of additional evidence collection against the expected value of gains in accuracy. The paper reviews a body of empirical (...) work on the automatic regulation of cognitive effort in response to stakes, and argues that we naturally see high- and low-stakes subjects as experiencing different levels of ‘epistemic anxiety’, and anticipate different levels of cognitive effort from them for this reason. If unresolved epistemic anxiety always bars an ascription of knowledge, then we can explain our responses to cases involving shifting stakes without positing any variation in the standards of intuitive knowledge ascription. (shrink)

Why do our intuitive knowledge ascriptions shift when a subject's practical interests are mentioned? Many efforts to answer this question have focused on empirical linguistic evidence for context sensitivity in knowledge claims, but the empirical psychology of belief formation and attribution also merits attention. The present paper examines a major psychological factor (called ?need-for-closure?) relevant to ascriptions involving practical interests. Need-for-closure plays an important role in determining whether one has a settled belief; it also influences the accuracy of one's cognition. (...) Given these effects, it is a mistake to assume that high- and low-stakes subjects provided with the same initial evidence are perceived to enjoy belief formation that is the same as far as truth-conducive factors are concerned. This mistaken assumption has underpinned contextualist and interest-relative invariantist treatments of cases in which contrasting knowledge ascriptions are elicited by descriptions of subjects with the same initial information and different stakes. The paper argues that intellectualist invariantism can easily accommodate such cases. (shrink)

In the philosophical literature on mental states, the paradigmatic examples of mental states are beliefs, desires, intentions, and phenomenal states such as being in pain. The corresponding list in the psychological literature on mental state attribution includes one further member: the state of knowledge. This article examines the reasons why developmental, comparative and social psychologists have classified knowledge as a mental state, while most recent philosophers--with the notable exception of Timothy Williamson-- have not. The disagreement is traced back to a (...) difference in how each side understands the relationship between the concepts of knowledge and belief, concepts which are understood in both disciplines to be closely linked. Psychologists and philosophers other than Williamson have generally have disagreed about which of the pair is prior and which is derivative. The rival claims of priority are examined both in the light of philosophical arguments by Williamson and others, and in the light of empirical work on mental state attribution. (shrink)

We naturally evaluate the beliefs of others, sometimes by deliberate calculation, and sometimes in a more immediate fashion. Epistemic intuitions are immediate assessments arising when someone’s condition appears to fall on one side or the other of some significant divide in epistemology. After giving a rough sketch of several major features of epistemic intuitions, this article reviews the history of the current philosophical debate about them and describes the major positions in that debate. Linguists and psychologists also study epistemic assessments; (...) the last section of the paper discusses some of their research and its potential relevance to epistemology. (shrink)

Once symbolized by a burning armchair, experimental philosophy has in recent years shifted away from its original hostility to traditional methods. Starting with a brief historical review of the experimentalist challenge to traditional philosophical practice, this chapter looks at research undercutting that challenge, and at ways in which experimental work has evolved to complement and strengthen traditional approaches to philosophical questions.

Bir şey, Tanrı onu emrettiği için mi iyidir ya da kötüdür? sorusunu merkeze alarak oluşturulan ve yakın dönem içerisinde gerek din felsefesi ve gerekse ahlak felsefesi içerisinde tartışılan konulardan biriside “İlahi Buyruk Teorisi”dir. Bu teori kısaca, ahlaki değerlerin kaynağının, Tanrı’nın buyruklarında, yani onun emir ve yasaklarında belirlendiğini açıklamaya çalışmaktadır. Eylemlerimizin iyi ya da kötü olarak nitelendirilmesinin Tanrı’nın buyruklarıyla mı, yoksa onların Tanrı’dan bağımsız, yani, kendi doğalarından mı kaynaklandığı tartışması, ilk olarak ahlak felsefesi içerisinde Platon’un “Euthyphro” diyaloğunda kendisine yer bulmuştur. Bununla (...) beraber Hristiyan teolojisi içerisinde Aziz Augustinus, Duns Scotus ve Thomas Aquinas isimler; İslam düşüncesi içerisinde ise, “Hüsün ve Kubuh” meselesi adı altında Mu’tezile, Eş’ariyye ve Matüridiyye gibi ekoller konuya dair yaklaşımlarını ortaya koymaya çalışmıştır. Son olarak daha yakın dönemde din felsefesi içerisinde Philip L. Quinn, Robert M. Adams ve Janine Marie Idziak gibi birçok isim bu teoriye yönelik kapsamlı çalışmalar ve argümanlar geliştirmiştir. (shrink)

Do epistemic intuitions tell us anything about knowledge? Stich has argued that we respond to cases according to our contingent cultural programming, and not in a manner that tends to reveal anything significant about knowledge itself. I’ve argued that a cross-culturally universal capacity for mindreading produces the intuitive sense that the subject of a case has or lacks knowledge. This paper responds to Stich’s charge that mindreading is cross-culturally varied in a way that will strip epistemic intuitions of their evidential (...) value. I argue that existing work on cross-cultural variation in mindreading favors my position over Stich’s. (shrink)

Mehdiyev’in Bir Bilme Teorisi adını verdiği eser, içerisinde birçok kavram ve problemi barındırması açısından oldukça zengin ve ufuk açıcı bir teoridir. Onun, bilgi söz konusu olduğunda medeniyet, bilim, teoloji ve sanat gibi sosyal epistemoloji içerisindeki kavramlara atıfla karşılaştırmalar yapması ve inanç, kanı gibi kavramlar üzerinden değerlendirmelerde bulunması; mevcut literatür içindeki kavramlara dair gerek olumlu gerekse olumsuz yeni bakış açılarını bize sağlarken, ayrıca mevcut problemleri, hem çağdaş hem de klasik teoriler içinde ele alması, bize ufuk açıcı yorumlar da kazandırmaktadır.

How is human social intelligence engaged in the course of ordinary conversation? Standard models of conversation hold that language production and comprehension are guided by constant, rapid inferences about what other agents have in mind. However, the idea that mindreading is a pervasive feature of conversation is challenged by a large body of evidence suggesting that mental state attribution is slow and taxing, at least when it deals with propositional attitudes such as beliefs. Belief attributions involve contents that are decoupled (...) from our own primary representation of reality; handling these contents has come to be seen as the signature of full-blown human mindreading. However, mindreading in cooperative communication does not necessarily demand decoupling. We argue for a theoretical and empirical turn towards “factive” forms of mentalizing here. In factive mentalizing, we monitor what others do or do not know, without generating decoupled representations. We propose a model of the representational, cognitive, and interactive components of factive mentalizing, a model that aims to explain efficient real-time monitoring of epistemic states in conversation. After laying out this account, we articulate a more limited set of conversational functions for nonfactive forms of mentalizing, including contexts of meta-linguistic repair, deception, and argumentation. We conclude with suggestions for further research into the roles played by factive versus nonfactive forms of mentalizing in conversation. (shrink)

Do laypeople and philosophers differ in their attributions of knowledge? Starmans and Friedman maintain that laypeople differ from philosophers in taking ‘authentic evidence’ Gettier cases to be cases of knowledge. Their reply helpfully clarifies the distinction between ‘authentic evidence’ and ‘apparent evidence’. Using their sharpened presentation of this distinction, we contend that the argument of our original paper still stands.

Action is not always guided by conscious deliberation; in many circumstances, we act intuitively rather than reflectively. Tamar Gendler (2014) contends that because intuitively guided action can lead us away from our reflective commitments, it limits the power of knowledge to guide action. While I agree that intuition can diverge from reflection, I argue that this divergence does not constitute a restriction on the power of knowledge. After explaining my view of the contrast between intuitive and reflective thinking, this paper (...) argues against the conclusions Gendler draws from empirical work on implicit bias. (shrink)

Harman’s lottery paradox, generalized by Vogel to a number of other cases, involves a curious pattern of intuitive knowledge ascriptions: certain propositions seem easier to know than various higher-probability propositions that are recognized to follow from them. For example, it seems easier to judge that someone knows his car is now on Avenue A, where he parked it an hour ago, than to judge that he knows that it is not the case that his car has been stolen and driven (...) away in the last hour. Contextualists have taken this pattern of intuitions as evidence that ‘knows’ does not always denote the same relationship; subject-sensitive invariantists have taken this pattern of intuitions as evidence that non-traditional factors such as practical interests figure in knowledge; still others have argued that the Harman Vogel pattern gives us a reason to abandon the principle that knowledge is closed under known entailment. This paper argues that there is a psychological explanation of the strange pattern of intuitions, grounded in the manner in which we shift between an automatic or heuristic mode of judgment and a controlled or systematic mode. Understanding the psychology behind the pattern of intuitions enables us to see that the pattern gives us no reason to abandon traditional intellectualist invariantism. The psychological account of the paradox also yields new resources for clarifying and defending the single premise closure principle for knowledge ascriptions. (shrink)

Defeat cases are often taken to show that even the most securely-based judgment can be rationally undermined by misleading evidence. Starting with some best-case scenario for perceptual knowledge, for example, it is possible to undermine the subject’s confidence in her sensory faculties until it becomes unreasonable for her to persist in her belief. Some have taken such cases to indicate that any basis for knowledge is rationally defeasible; others have argued that there can be unreasonable knowledge. I argue that defeat (...) cases really involve not an exposure of weakness in the basis of a judgment, but a shift in that basis. For example, when threatening doubts are raised about whether conditions are favorable for perception, one shifts from a basis of unreflective perceptual judgment to a basis of conscious inference. In these cases, the basis of one’s knowledge is lost, rather than rationally undermined. This approach to defeat clears the path for a new way to defend infallibilism in epistemology, and a new understanding of what can count as the basis of any instance of knowledge. (shrink)

The lottery paradox involves a set of judgments that are individually easy, when we think intuitively, but ultimately hard to reconcile with each other, when we think reflectively. Empirical work on the natural representation of probability shows that a range of interestingly different intuitive and reflective processes are deployed when we think about possible outcomes in different contexts. Understanding the shifts in our natural ways of thinking can reduce the sense that the lottery paradox reveals something problematic about our concept (...) of knowledge. However, examining these shifts also raises interesting questions about how we ought to be thinking about possible outcomes in the first place. (shrink)

As hubs of global exchange, port cities are host to inconvenient and contested pasts. Many of these pasts have yet to be fully recognized. In the wake of demonstrations against racial injustices this summer, the PortCityFutures team discussed how our own research practices relate to systemic inequalities within port cities. It was concluded that we need to better understand how these contested and complex pasts, legacies of diversity and segregation, and colonial pasts impact port cities today.

To what extent should we trust our natural instincts about knowledge? The question has special urgency for epistemologists who want to draw evidential support for their theories from certain intuitive epistemic assessments while discounting others as misleading. This paper focuses on the viability of endorsing the legitimacy of Gettier intuitions while resisting the intuitive pull of skepticism – a combination of moves that most mainstream epistemologists find appealing. Awkwardly enough, the “good” Gettier intuitions and the “bad” skeptical intuitions seem to (...) be equally strong. This chapter argues that it is not a coincidence that these two types of intuition register with equal force: they are generated by a common mechanism. However, the input to this mechanism is interestingly different in the two types of case, and different in a way that can support the mainstream view that Gettier cases tell us something about knowledge where skeptical intuitions involve systematic error. (shrink)

Ateistler, kötülük probleminin Tanrı’nın varlığı aleyhine en güçlü argüman olduğu konusunda hâlâ ısrarcılar. Felsefe tarihine baktığımızda da Epikuros’tan Hume’a ve yakın dönemde Mackie’ye kadar uzanan bir yelpazede çeşitli düşünürler tarafından bu konuda birçok eleştirinin dile getirildiğini görmek mümkün. Plantinga bu çalışmasında felsefe tarihinin en köklü sorunlarından biri olan ‘Tanrı’nın varlığı sorusu’nu cevaplamaya çalışmakla kalmayıp felsefi bir yöntem ve soruşturmanın nasıl olması gerektiği konusunda muhteşem bir örnek de sunmaktadır. Plantinga, bu kitabıyla bizi, felsefe tarihinin en temel ilkelerinden birini hatırlamaya çağırıyor: var (...) olanın ardındakini anlamaya çalışmak. (shrink)

Williamson has a strikingly economical way of showing how justified true belief can fail to constitute knowledge: he models a class of Gettier cases by means of two simple constraints. His constraints can be shown to rely on some unstated assumptions about the relationship between reality and appearance. These assumptions are epistemologically non-trivial but can be defended as plausible idealizations of our actual predicament, in part because they align well with empirical work on the metacognitive dimension of experience.

Humans have distinctive powers of reflection: no other animal seems to have anything like our capacity for self-examination. Many philosophers hold that this capacity has a uniquely important guiding role in our cognition; others, notably Hilary Kornblith, draw attention to its weaknesses. Kornblith chiefly aims to dispel the sense that there is anything ‘magical’ about second-order mental states, situating them in the same causal net as ordinary first-order mental states. But elsewhere he goes further, suggesting that there is something deeply (...) misleading about reflection’s first-person view of cognition. This chapter takes a closer look at the conditions under which reflection is misleading. Even if humans are the only reflective animals, we are no longer the only creatures that can be questioned about their claims. Chatbots can also be asked to explain themselves, and by studying the conditions under which they produce clarification as opposed to confabulation, we can develop a non-skeptical account of the epistemic value of reflection. I argue that this capacity naturally supports the distribution of complex problem solving among multiple agents. (shrink)

Internalists have criticised reliabilism for overlooking the importance of the subject's point of view in the generation of knowledge. This paper argues that there is a troubling ambiguity in the intuitive examples that internalists have used to make their case, and on either way of resolving this ambiguity, reliabilism is untouched. However, the argument used to defend reliabilism against the internalist cases could also be used to defend a more radical form of externalism in epistemology.

Michael Bergmann’s important new book on scepticism is attractively systematic and thorough. He places familiar ideas under an exceptionally bright spotlight, e.

Because knowledge entails true belief, it is can be hard to explain why a given action is naturally seen as driven by one of these states as opposed to the other. A simpler and more radical characterization of knowledge helps to solve this problem while also shedding some light on what is special about social learning.

Curiosity is evident in humans of all sorts from early infancy, and it has also been said to appear in a wide range of other animals, including monkeys, birds, rats, and octopuses. The classical definition of curiosity as an intrinsic desire for knowledge may seem inapplicable to animal curiosity: one might wonder how and indeed whether a rat could have such a fancy desire. Even if rats must learn many things to survive, one might expect their learning must be driven (...) by simpler incentives, such as hunger. One might also wonder what proximal signals could guide animals towards knowledge itself, or how something as abstract as knowledge could ever be a motivational target for an unreflective animal. Taking a cue from recent work in reinforcement learning, I argue that surprise functions as a reward signal for the curious animal, and then show how this amounts to a desire for knowledge gain, where knowledge is conceived of as a cognitive adaptation to reality. This adaptation results in a mental state whose existence depends essentially on the truth of its contents, a factive mental state. Curious creatures benefit from an interaction between the prediction-error correction processes of basic learning and the active surprise-seeking force of their curiosity. This internally adversarial interaction accelerates knowledge gain in ways that are very helpful for agents with the restrictions of biological creatures, in environments with the complexity of our natural world. (shrink)

In the Essay Concerning Human Understanding, Locke insists that all knowledge consists in perception of the agreement or disagreement of ideas. However, he also insists that knowledge extends to outer reality, claiming that perception yields ‘sensitive knowledge’ of the existence of outer objects. Some scholars have argued that Locke did not really mean to restrict knowledge to perceptions of relations within the realm of ideas; others have argued that sensitive knowledge is not strictly speaking a form of knowledge for Locke. (...) This chapter argues that Locke’s conception of sensitive knowledge is in fact compatible with his official definition of knowledge, and discusses his treatment of the problem of skepticism, both in the Essay and in the correspondence with Stillingfleet. (shrink)

Knowledge demands more than accuracy: epistemologists are broadly agreed that those who know are non-accidentally right, satisfying some kind of safety condition. However, it is hard to formulate any adequate account of safety, and harder still to explain exactly why we care about it. This paper approaches the problem by looking at a concrete human cognitive capacity, face recognition, to see where epistemic safety shows up in it. Drawing on new models in artificial intelligence, and making a case that human (...) face recognition is relevantly similar, I argue that safety is a natural feature of successful generalization. The concluding section of the paper applies this lesson to the problem of our intuitive recognition of knowledge. (shrink)

When and why does it matter whether we can give an explicit justification for what we believe? This paper examines these questions in the light of recent empirical work on the social functions served by our capacity to reason, in particular, Mercier and Sperber’s argumentative theory of reasoning.

We provide an analysis of the public's having warranted epistemic trust in science, that is, the conditions under which the public may be said to have well-placed trust in the scientists as providers of information. We distinguish between basic and enhanced epistemic trust in science and provide necessary conditions for both. We then present the controversy regarding the connection between autism and measles–mumps–rubella vaccination as a case study to illustrate our analysis. The realization of warranted epistemic public trust in science (...) requires various societal conditions, which we briefly introduce in the concluding section. (shrink)

Having assigned experience this exclusive role in justification, empiricists then have a range of views concerning the character of experience, the semantics of our claims about unobservable entities, the nature of empirical confirmation, and the possibility of non-empirical warrant for some further class of claims, such as those accepted on the basis of linguistic or logical rules. Given the definitive principle of their position, empiricists can allow that we have knowledge independent of experience only where what is known is not (...) some objective fact about the world, but something about our way of conceptualizing or describing things. Some empiricists say we have knowledge of verbal equivalences or trivialities; some argue that any non-empirical tenets are not even properly called knowledge, but should be seen as notions accepted on pragmatic rather than properly epistemic grounds. What no empiricist will allow is substantive a priori knowledge: according to empiricism we have no pure rational insight into real necessities or the inner structure of nature, but must rely on the deliverances of our senses for all of our information about external reality. Some versions of empiricism argue against the very notion of real necessities or metaphysical structure behind the phenomena; other versions take a more agnostic approach, arguing that if there is a metaphysical structure behind the phenomena it is either out of our epistemic reach, or known only to the extent that it can be grasped through experience, rather than through rational reflection. (shrink)

The distinctive feature of episodic memory is autonoesis, the feeling that one’s awareness of particular past events is grounded in firsthand experience. Autonoesis guides us in sharing our experiences of past events, not by telling us when our credibility is at stake, but by telling us what others will find informative; it also supports the sense of an enduring self.